Je acht het niet, je verwacht het niet

DE DOOD VAN JE HOND TIJDENS JE AFWEZIGHEID

De dood, een altijd moeilijk bespreekbaar onderwerp. Dood is toch iets waar iedereen moeite mee heeft. Het enige woord waar men “nooit” op kan toepassen, want dood zijn is nooit meer zijn.

Het overkwam ons tijdens onze vakantie en gelukkig hadden we met onze lieve huisoppas afgesproken, dat als wij wegwaren en er zou onze honden iets overkomen, dat zij ons dit pas zouden mededelen als we weer thuiskwamen. Ach je maakt zo een afspraak eigenlijk een beetje vanzelfsprekend, want er zal toch wel niets gebeuren…….

Maar het gebeurde wel, op de tweede dag van onze afwezigheid overleed
“Bellever Elsa“; slechts 11 jaar oud. Een natuurlijke dood, dus beslissingen behoefden niet genomen te worden, maar voor de oppas begon de ellende toen pas goed. Bijna iedere dag een vrolijk telefoontje van ons vakantieadres en houd het droeve geheim dan maar eens voor je. De dag dat wij zouden thuiskomen, werd met nervositeit tegemoet gezien, hoe moest het trieste nieuws worden medegedeeld en had men juist gehandeld!!??

Om dit soort verdrietige gebeurtenissen voor beide partijen acceptabel te maken, is het heel verstandig dit soort droeve zaken van te voren af te spreken. Er kan immers van alles gebeuren, een natuurlijke dood, inslapen bij de dierenarts of een fataal ongeluk. Je gaat met dieren om en er kan van alles gebeuren.

In ons geval werd alles prima geregeld, de hond is met veel liefde begraven op eigen terrein, haar speelgoedpopje mee in het grafje en het allerbelangrijkste dat er van de hond toen zij gestorven was, foto's zijn gemaakt ook toen ze in haar grafje lag.

Wil je dit wel of niet, wil men dat de hond begraven wordt of gecremeerd??, wil men dat de hond misschien gekoeld wordt of eventueel ingevroren, het is een wrang verhaal, maar spreek van te voren af wat je wilt met je geliefde huisdier.

Navraag leerde mij, dat grote dierencrematoriums er een koeling op na houden, c.q. de mogelijkheid om een hond in te vriezen.

Bij Dierencrematorium Naarden heeft men de ervaring dat bij pensionhonden vaak gezegd wordt, dat als het dier tijdens hun verblijf in het hondenpension mocht doodgaan men de hond niet meer wil zien. Maar de praktijk ervaring is toch dat als de hond er niet meer is, men toch nog afscheid wil nemen en dankbaar is dat de hond dankzij de diepvries methode toch nog even bekeken kan worden en dat men daarna de beslissing neemt wat er gaat gebeuren; begraven of cremeren.

Realiseert u zich voordat u weggaat duidelijke afspraken te maken, oude en ook jonge honden kunnen doodgaan, dus regel het van te voren!!

Men acht het niet en verwacht het niet, maar het kan ook u overkomen.

Sterkte met het nemen van uw beslissingen.

Henny M. Schoor